Vorig jaar rond deze tijd stond ik op een verdwaalde donderdagavond samen met Riemer van der Velde te zingen op een podium van een angstig lege feesttent in Heerenveen. Even daarvoor hadden we allebei deelgenomen aan een matig bezocht schaatsforum ( waar ken ik dat gevoel van?), maar om de avond niet in mineur te laten eindigen, riep zangeres Anneke Douma ons het podium op om de kraker “In it dockumer lokaelstje “ ten gehore te brengen. Dat het nog zo gezellig werd, had ik zelf ook niet verwacht, want de avond begon uiterst grimmig. In de week voor het forum had ik namelijk op deze plaats een lijstje met miskopen( o.a. Matusiak, Beda, Kopic, Popov, Papadopoulos, Svec, Haklund, Steppe, Ingelsten en Elyounoussi)van SC Heerenveen opgesomd waar Riemer medeverantwoordelijk voor was. Zowel in zijn rol als lid van de Raad van Commisarissen als die van scout. Dat viel niet helemaal goed. Iconen – zie ook Willem gister in deze krant- doen namelijk nooit iets fout. Vooral echtgenote Annie nam deze kritiek erg hoog op: ”Ik zou je eigenlijk voor je kop moeten slaan” sprak ze quasi dreigend. Al deed de blik vermoeden dat ze daadwerkelijk de behoefte voelde. Je zou er bijna bang van worden, maar angst is altijd een slechte raadgever. Ook al ben je bang om alles kwijt te raken. Je baan, een relatie, vriendschap of status. Niets is voor eeuwig. Hoe goed, groot of geweldig het ooit ook was, het zijn allemaal momentopnames. Het is zaak om de goede herinneringen te koesteren en niet in wrok verder te leven als iets eenmaal voorbij is. Enige zelfreflectie is daarbij best handig. Wat is mijn rol in elke situatie?
Zonder Riemer van der Velde zou SC Heerenveen nooit hebben gestaan waar het nu staat. De onvermoeibare inzet en handigheid van de ijscoverkoper uit Bakkeveen bezorgde de club uit Friesland in de 23 jaar dat hij voorzitter was de aaibaarheid van een nest puppy’s. Samen met zijn rechterhand Foppe en vrouw Annie werd SC Heerenveen een gezonde eredivisieclub waar een ieder een zwak voor had. Na een korte kennismaking met de eredivisie in het seizoen 90/91 keerde de ploeg in 1993 definitief terug op het hoogste niveau. Na een dertiende plaats zat SC Heerenveen in de daaropvolgende seizoenen altijd bij de eerste 10. Regelmatig met uitschieters naar boven. Absolute hoogtepunt was de tweede plaats en daarmee de Champions League in het seizoen 99/00. Maar als gezegd, aan alles komt een eind. Even voor zijn 66e verjaardag gaf Van der Velde in 2006 zijn voorzittershamer door aan zijn opvolger Koos Formsma. Vanaf dat moment leek er iets te veranderen in Heerenveen. Hoewel de ploeg in 2009 de eerste echt tastbare prijs ( de beker) won, veranderde de sfeer. Opeens werden er ook bij de meest sympathieke club van Nederland trainers ontslagen of niet verlengd, omdat ze bijvoorbeeld te eigenwijs waren ( lees: niet naar Riemer van der Velde luisterden). Met enige regelmaat sneuvelden er bestuurders en directieleden. SC Heerenveen begon zowaar op een normale club te lijken. Steeds vaker werd duidelijk dat Van der Velde op de achtergrond nog altijd als een soort Godfather actief was. Loslaten bleek toch iets moeilijker dan gedacht voor de erevoorzitter. Dat deed hij overigens niet